Լիլի Մարտոյան. Համահարթեցում

«Մի ցռան կովը նախրի անունը հանեց»:

Ինչու՞ հիշեցի այս ասացվածքը: Հիշեցի, որովհետև շատ հիմնավոր կասկածներ ունեմ, որ հանրության շրջանում արդեն ձևավորվել, իսկ առաջիկա անխուսափելի զարգացումներից հետո արմատավորվելու է այն համոզմունքը, թե բոլոր լրագրողները պոտենցիալ կարիերիստներ են, մասնագիտական գործունեությունը հարամ փող կորզելուն ծառայեցնողներ, իսկ բացառիկ հաջողակները՝ նաև ազգ ու երկիր ուրանալու պատրաստ դավաճաններ:

Հեղինակի նյութեր

• Լավ մոռացված հին ստատուս, որ ամենանորն է
• Մարտի 32
• Ողորմի Ցուկերբերգի անցավորներին
• Համապատասխան վակցինա դեռ չի հայտնաբերվել
• Ջրից չոր դուրս բերել ջանացողների ալիբին
• Չորս տարի էլ անցավ, ու դեռ խոսում է
• Նզովք
• ՈՒնենք չտեսորեն շլացած, գեղցիաբար շփացած, անհուսորեն փչացած իշխանիկներ
• Հարափոփոխ աշխարհում ոչինչ հաստատուն գոյություն չունի
• Գավառական փահլևանություն իրական «գետնին վրա»
• Վիրտուալ դոնքիշոտներ
• Լիլի Մարտոյան․ Տրամաբանության հետ աղերս չունեցող վարկած
• Լիլի Մարտոյան. Ջրից չոր դուրս բերել ջանացողների ալիբին
• Բոլորս ենք պատանդ, երկիրն էլ՝ հետը
• Ոչ միայն կնկա խելք, այլև կնոջ հոգեկերտվածք ունեցող ազգ ենք
• Շատ կարևոր մի բան փչացել է հայ հանրության ներքին մեխանիզմում
• Իշխանության եկած ամեն բախտախնդիր կարճ ժամանակ անց իրեն թագավոր է երևակայում
• Բե­կում, բայց ին­չո՞վ
• Կես ճշ­մար­տու­թ­յու­նը կեղ­ծի­քից վատ է
• Երբ լռում է դի­վա­նա­գի­տու­թ­յու­նը, ­որո­տում են թն­դա­նոթ­նե­րը

Մեկնաբանություններ